Work Smart Not Hard!

Dün YKS vardı. Gençler, “geleceğinizi belirleyecek sınav”a girdiler. Gelecek dediysem yanlış anlamayın, o artık sadece dizilerde var. Gerçek hayatta ise gelecek, KYK borcuyla cebelleşirken, KPSS’ye hazırlanırken, “Acaba yurtdışına hangi yolla kaçsam?” diye Google’a yazarken şekilleniyor.

Eskiden “Oku da adam ol” derlerdi. Şimdi o lafın yerine “Git de kurtul” geçti. Geride kalanlar olarak biz, her sabah zamla uyanıyor, öğlen vergiyle terliyor, akşam da televizyonu açınca “ülkemiz uçuyor” haberleriyle serotonin krizine giriyoruz. Ne uçması? Biz yer çekimiyle boğuşuyoruz, ekonomi yerin yedi kat dibinde squat yapıyor.

Gençlik Gitti, Emeklilik de Gidiyor

Eskiden gençler emeklilere özenirdi. Şimdi emekliler gençlere özeniyor: “Ne güzel, hala umut kırılmamış, hâlâ kirayı düşünmüyorsun…” Bir emeklinin maaşıyla ay sonunu getirmesi artık fizik kurallarına aykırı. Ya ışınlanmayı çözdüler de bizim haberimiz yok ya da bu insanlar sadece dua ve makarna ile yaşıyor.

Ve hâlâ, çıkıp “asgari ücreti artırdık” diyorlar. Evet, ama markette fiyatlar sizi duymamış hocam. Bir kalıp peynir artık yatırım aracı. Dolar sabit, ama kaşar uçuyor.

Hükümetten Beklentimiz: Artık Lütfen Bir Şey Yapmayın

Bakın, samimiyetle söylüyorum: Artık hiçbir şey yapmayın. Müdahale etmeyin. Dokunmayın. Her müdahalede bir şeyler daha pahalanıyor, her açıklamada ekonomi daha da bükülüyor. Bırakın biz hallederiz. Zaten halk olarak “durumu idare etme” konusunda dünyaya masterclass veriyoruz.

“Çalışmak ibadettir” dediler, çalıştık. “Üretin” dediler, ürettik. Şimdi bize “şükredin” diyorlar. Tamam, şükrediyoruz ama bir yandan da dolmuşa binerken cebimizdeki son bozukluğu verirken, “Bu ülke neden bu halde?” diye soran gözlerle şoföre bakıyoruz.

Akıl Kas Gibidir: Çalıştırmazsan Hükümet Kurarsın

O yüzden diyorum ki; bu ülkede güçlü olmak değil, akıllı olmak hayatta kalmanın yolu. Yoksa gücünü pazarda üç domates almak için harcarsın, evine gelip enflasyona ağlarsın.
Artık kol kası değil, beyin kası çalıştırma zamanı. Çünkü bu sistemin altında kalmamanın tek yolu: Mizah, akıl ve bolca ironiyle yaşamak.

Son sözüm hükümete: Sayenizde artık her sabah yeni bir reality show’la uyanıyoruz. Ama oyunculuk ücreti almıyoruz. En azından final tarihini söyleyin de, millet planını yapsın.